HISTORIA MIASTA
Historia Ozorkowa sięga początku XV w., kiedy to w 1415 roku pojawiła się pierwsza wzmianka o malej wiosce położonej wśród trudno dostępnych lasów i bagien, należącej do rodu Szczawińskich, herbu Prawdzic. W 1807 r., późniejszy właściciel Ozorkowa, Ignacy Starzynski, pragnąc ożywić gospodarczo swoja posiadłość, sprowadza do niej 19 sukienników i farbiarzy z Saksonii. W 1815 r. ilość ich wzrosła już do 117, a liczba mieszkańców do 2007, podczas gdy Łódź miała ich wówczas zaledwie 331.
W rok później, w 1816 r. Ozorków uzyskuje prawa miasta prywatnego, co wyraźnie przyspiesza jego rozwój. W 1817 r. osiedla się w Ozorkowie rodzina Schlösserow, przybyłych z Aachen, którzy zakładają najpierw nowoczesną przędzalnie wełny, a potem bawełny. W ten sposób Ozorków zapoczątkował rozwój przemysłu sukienniczego nad górna Bzura, który później rozszerzył się na Zgierz i Łódź, tworząc największy w Polsce ośrodek przemysłu włókienniczego. Ponieważ dla dynamicznie rozwijającego się przemysłu zaczyna brakować miejsca, już w 1820 r. największe zakłady lokują się na terenie folwarku Strzeblew. Rośnie liczba ludności, która w 1828 r. dochodzi do 5669 osób. W latach trzydziestych Karol Schlösser buduje tu największą w mieście fabrykę tkanin bawełnianych o pełnym cyklu produkcyjnym. Po upadku Powstania Listopadowego miasto przechodzi stagnacje spowodowana utrata zamówień dla armii Królestwa Kongresowego, represyjnymi barierami celnymi, rosnąca rola Zgierza i Lodzi, jak tez wypieraniem z rynku tkanin wełnianych przez bawełniane. W 1866 roku, za kolejnego właściciela Feliksa hrabiego Lubienskiego, Ozorków uzyskuje status miasta rządowego, bardziej atrakcyjny dla inwestycji.
Pierwsza wojna światowa wywołała kolejny regres gospodarczy miasta. Dopiero okres niepodległego bytu państwowego stworzył nowe podstawy rozwojowe. Już na początku lat dwudziestych, Ozorków otrzymał połączenie kolejowe z Łodzią i Toruniem a wraz z elektryfikacja miasta przeprowadzona w 1928 r., komunikacje tramwajowa ze Zgierzem i Łodzią. W okresie międzywojennym przybyło miastu kilka obiektów, takich jak budynek Kasy Chorych, dwie szkoły podstawowe, zakład kąpielowy i dom kolonijny dla dzieci w miejskim lasku na Koziej Nodze. Czas okupacji hitlerowskiej zaznaczył się znacznym zahamowaniem rozwoju miasta. Liczba ludności stopniała do niespełna 10 000, spowodowana eksterminacyjna polityka okupanta, która szczególnie dotknęła mieszkańców pochodzenia żydowskiego. Po wyzwoleniu rozbudowywały się i modernizowały zakłady przemysłowe, powstawały nowe, a miastu przybywało instytucji socjalnych, oświatowych i usługowych oraz zabudowy mieszkalnej..
W Ozorkowie jest kilka obiektów zabytkowych. Szczególną wartość reprezentuje zespół kościoła ewangelicko- augsburskiego, zbudowany w 1842 r., w stylu klasycystycznym. Cechy klasycyzmu nosi także drugi nie mniej wartościowy obiekt, zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku, będący kompleksem pałacowo- fabrycznym Schlösserow. Ciekawe walory architektoniczne reprezentuje również pałac Schlösserow przy ul. Łęczyckiej, zbudowany w drugiej połowie XIX wieku. Mówiąc o obiektach zabytkowych, nie można pominąć większości kamienic mieszczańskich przy rynku Starego Miasta oraz parterowych domów, najczęściej drewnianych, o dawnych funkcjach produkcyjno- mieszkalnych, zbudowanych w XIX wieku przez sukienników.
|
